nie zawieść

См. также в других словарях:

• zawieść — dk XI, zawieśćwiodę, zawieśćwiedziesz, zawieśćwiedź, zawieśćwiódł, zawieśćwiodła, zawieśćwiedli, zawieśćwiedziony, zawieśćwiedzeni, zawieśćwiódłszy zawodzić ndk VIa, zawieśćdzę, zawieśćdzisz, zawieśćwódź, zawieśćdził, zawieśćdzony 1. «nie zrobić… …   Słownik języka polskiego

• koń — 1. Czarny koń «osoba lub rzecz, która niespodziewanie wygrywa w jakiejś konkurencji, okazuje się lepsza od faworytów»: Żaden z czarnych koni prezydenckiego wyścigu w USA nie wytrzymał nawet połowy prawyborów. GW 01/03/2000. 2. Gnać, jechać,… …   Słownik frazeologiczny

• dopisać — dk IX, dopisaćpiszę, dopisaćpiszesz, dopisaćpisz, dopisaćał, dopisaćany dopisywać ndk VIIIa, dopisaćsuję, dopisaćsujesz, dopisaćsuj, dopisaćywał, dopisaćywany 1. «skończyć pisanie, napisać do pewnego miejsca, punktu» Dopisać rozdział do końca.… …   Słownik języka polskiego

• zawodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zawodzićdzę, zawodzićdzi, zawodzićwódź {{/stl 8}}– zawieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, zawodzićwiodę, zawodzićwiedzie, zawodzićwiedź, zawodzićwiódł, zawodzićwiodła, zawodzićwiedli, zawodzićwiedziony {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

• złamać — dk IX, złamaćmię, złamaćmiesz, złam, złamaćał, złamaćany 1. «nacisnąwszy, przycisnąwszy, uderzywszy rozdzielić, rozerwać coś na (dwie) części; przełamać, rozłamać» Złamać nartę. Złamać kij, laskę. Złamać pieczęć. Wicher złamał drzewo. Złamana… …   Słownik języka polskiego

• chybić — dk VIa, chybićbię, chybićbisz, chyb, chybićbił, chybićbiony chybiać ndk I, chybićam, chybićasz, chybićają, chybićaj, chybićał, chybićany «nie trafić do zamierzonego celu» Broń w jego ręku nigdy nie chybia. Strzelił do niego, ale chybił. Chybiony… …   Słownik języka polskiego

• serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… …   Słownik języka polskiego

• tył — m IV, D. u, Ms. tyle; lm M. y 1. «część, strona czegoś przeciwległa w stosunku do przodu, frontu, najdalej położona w stosunku do części przedniej danego przedmiotu; u człowieka: część ciała po stronie pleców, u zwierząt: część ciała najdalej… …   Słownik języka polskiego

• postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …   Słownik języka polskiego

• wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… …   Słownik języka polskiego